Unutmayan ölüm Şiiri - Rukiye Gül Bakırhan

UNUTMAYAN ÖLÜM
Dünya sevdalarının sonu
Ahret yolculuğunun kutlu yolu
Vuslatın kapısı
Ölüm, Ah ölüm, hiç kimseyi unutmayan ölüm

Hep unutulan ölüm
İnsan unutur, unuturda unutur
Ölüm vefalı dost
Unutulsa bile, unutmaz unutanı
Ölüm, Ah ölüm, hiç kimseyi unutmayan ölüm

Hakiki yurdun taşıtı
Götürür insanı, ulaştırır gerçek yurduna
Ulaşır dünyanın her tarafına
Ölüm, Ah ölüm, hiç kimseyi unutmayan ölüm

Kıyamete dek, hiç durmadan asla
Bazılar memnun
Bazıları mesrur
Bazıları pişman kahır çukurunda
Ölümse hep aynı
Ölüm, Ah ölüm, hiç kimseyi unutmayan ölüm

Uzak, yakın, her anda
Her yerde hiç durmadan
Bazen ceza, bazen mükâfat olur
Ölüm, Ah ölüm, hiç kimseyi unutmayan ölüm

Soğuk buz gibi
Dondurur şuuru, hatırlandıkça
Bazen de değişir
Tatlılaşır tap taze bal misali
Ölüm, Ah ölüm, hiç kimseyi unutmayan ölüm

Bütün mutlulukların
Acıların bittiği nokta
Dünyadan çıkış kapısı
Gidişi olup, dönüşü olmayan
Her yolcunun çıkacağı yol Ölüm,
Ah ölüm, hiç kimseyi unutmayan ölüm
(24. 12. 2002 )