Unutmayacağım Şiiri - Yusuf Miskini

Ölmek ve ölüm unutmaktır aslında,
Ben unutmayacağım.
Verilmiş hiç bir sözü ve hiç bir acıyı,
Unutmayacağım.
Çiçeklerimi koparanları, lambamı kıranları ve kurutanları mürekkebimi kalemimde.
Hiçbirini unutmayacağım.
Varsın avazım az çıksın ne çıkar!
Gövdem yansa da ben alkışlanacağım!
Ve biri yitirirse aklını, akıllarda hep ben kalacağım,
Çağın gölgesinde olmama adına ve çağları aşan bir sesle yükseleceğim.
Bak dumanıma, bu siyahlığıma bakma!
Sökeceğim acıyı, bu siyahlığı söküp atacağım. Ellerimden uyanan bir fidan bu,
Ellerimden budanan bir fidan.
Ağlayan serçeler gördüm,
Yürek gibi atan seslerini duydum.
Acılar seçilir mi diye sorma bana.
Ben de bilmiyorum.
Ürkütme gönlümü, ben gidiyorum.
Kıyısındayım bir ayazın, kaç tokadın kaç zemheri eder, öderim.
Kemanlar, piyanolar, ressamlar hepsi beni anlatmış.
Van Gogh, "Arles'da Kırmızı Üzüm Bağı"'nda beni resmetmiş,
Chopin almış bir gece yarısı beni Nocturne'nuna.
Vivaldi yakmış kemanlarını,
Beethoven ısınmış piyanosuyla.
Şimdi unutuldu bu acılar, bir valse eşliğinde. Hepsi üşümüş.
Bir sabah baktım uzanan uçsuz mavi göğe, Gözlerim yandı, dilim yandı.
Biliyorum sen değildin bunu yakan.
Yakan yansın! yakan yansın!
Slyvia'nin dediğini diyorum burada...
...