Unutmayacağım Şiiri - Ferhat Bülbül

Bir sonbahar sabahı son kez baktım gözlerine
Yağmur ince ince çiselerken,
Esen rüzgar alıp gidiyordu kokunu uzaklara
Dalgalar kıyılarla hırçın kavuşurken,
İlk öpüşümü anımsadım ellerini...
İlk sarılışım öksüz,
İlk saçlarını okşayışım, yetim kalmıştı.

Şimdi sahipsiz ruhlar, savururken şiirlerimi
Kelimeler anlamını yitirmiş,
Boş gözlerle bakıyor ikimize.
Sen çiseleyen yağmura isyan ederken
Ben tenine düşen her taneyi kıskanıyordum.
Bu aşk böyle başlamadı,
Bu aşk böyle duygusuz yaşanmadı
Böyle bitmemeli,
Böyle gitmemeli sevgili...

Artık şiirlerim sessiz, sevdam kimsesiz
Ne sabahlar getirir seni bana,
Ne o kahrolası sensiz geceler.
Gitme desem, kal desem biliyorum gideceksin,
Biliyorum bu aşk bitti
Artık seni sevmiyorum diyeceksin.

O zaman git sevgili ardına bakmadan git,
Ama bil ki bu yürek durana dek senin için atacak
Durana dek hatıranla yaşayacak,
Unutursun üzülme deme bana
Unutmayacağım çünkü.
O sımsıcak bakışların ısıtacak sensiz odamı,
O kadifemsi tenin saracak her gece bedenimi,
Unutmayacağım çünkü.

Esen rüzgarlar getirecek kokunu
Baktığım her yüz senin gibi gülümseyecek
Ben mahşerde seni bekliyor olacağım.
İşte o en yalın halimle,
Hep seni seviyor olacağım.

Şimdi git o yağan yağmurlara kahretmeden
O bastığın toprağa sitem etmeden
Çünkü seni bana,
O toprakla, yağan yağmur getirecek.
Gökle yer birleştiğinde
Sen dolacaksın, Sen olacaksın,
Sen saracaksın cansız bedenimi.

Yağan yağmur, esen rüzgar,
Kuruyup düşen yaprak,
İşlediğim günah, sevdiğim şarap,
Ettiğim dua sen olacaksın.
Çünkü sen hiç olmadığın kadar
Benim Olacaksın...