Unutmaya Geciktik! Şiiri - Korkmaz Bıçkın

Tütün makamında söylenen alkolik şarkılara sordum seni
Sarhoş bir şiirin mürekkebi isyan etti kalemime
Çift görüyordum sevdiklerimi,
Çift okuyordum 'seni seviyorum' kelimesini

Yüreğimde arabeske meyilli bir çocuk,
Lanet etti okumayı ilk söktüğü güne
Tutamıyor yazması geldiğinde kendini,
Sökemiyor ayrılması geldiğinde yüreğinden sevgisini

Bulutların doğum gününde tanıştım yağmurla
İçinde kelebeklerin intihar ettiği,
Varoş mahallelerin sokak lambalarını şemsiye yaptım korkularıma.
Gökten aşk yağdı, kimse ellerimden tutmadı!
Sen olsaydın
Yetmeyecekti yağmurun gücü aşkı ıslatmaya

Şimdi bir tek şey yetiyor canıma
Yalnızlık! ...

Bir bilsen
Yokluğunda ne kezzaplar döktüm yüreğine
Benim gibi yan diye
Ne küfürler edip, ne tövbeler ettim
Önce kör ettim gözlerini, sonra gözlerimi verdim
Ve gittiğinden beri, kimi beklediysem hep sen geldin!

Ne olur, bana seni unutmayı öğret
Önce gözlerini sök yüreğimden, sonra düş düşlerimden.
Bir insanı sevmeye yetecek kadar yakışıklı,
Bir nefretten ders alacak kadar merhametli değilim

Kurtulamıyorum üzerine basa, basa yürüdüğümüz
Günahlardan.
Adına kurulmuş bir ülke kanıyor yüreğimde.
Biraz ekmek, birazda düş kırığıydı düşürdüklerimiz!
Geciktik artık. Ayrılmayı istesek de
Hiçbir işe yaramayacak düşündüklerimiz