Ağır sözsün
Öyle duruyorsun
Yıkılmış duvarın köşe taşı
Canı çektiğince tarih yapmaya kalkan
Bir viranenin ışığı şimdi gözlerin
Gücenik söz. Yaşamın çatallarında yiten
Bayırın kıvrımlarına bakıyorsun
Bukağılı atın gölgesine karışıyor gölgen
Hattuşaş’la Yozgat arasında vişneçürüğü boşluk
Kimse yok, konuşmak için konuşmaya bile
Tarihin yazmadığı söz
Dinelmişsin çayırları bekleyen söğüdün altında
Yılankavi geldiğin yol, seni izliyor
İşitiyorsun dibe çöken unutmayı. Gitmek umarsız
Bilemezsin ki! .. Özlemek budur belki, böyledir
Kayıt Tarihi : 25.11.2004 00:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
