Bugün ilk kez ağlamadan uyandım.
Anladımki,sen gerçekten gittin.
Aynada,yaşlanmış yüzümü izledim uzun uzun.
Seni düşünmedim hiç...
Bugün dinlemedim,o dokunaklı şarkılardan hiçbirini.
İçim eskisi kadar acımadı;
Masada duran resimlerine bakarken.
Çalan telefonlara sensin diye,
Ellerim titreyerek bakmadım bugün.
Yani seni düşünmedim hiç....
Bugün; geleceğin günü hesapladığım takvim yapraklarına bakmadım
Sen seviyorsun diye,ballı ekmek yemedim kahvaltıda.
Saçlarımı toplamadım,yüzümü boyamadım inadına.
Yinede seni düşünmedim hiç...
Bugün ilk kez,
İçinde senin olmadığın düşlerden uyandım.
Nereden yakaladıysan yüreğimi,
Oradan unutmaya başladım seni.
Gülmeyi unutmuşluğum gibi,
Unuttum o hercai gülümsemeni.
Ama seni,düşünmedim hiç....
01,09,2006
Nilgün YıldırımKayıt Tarihi : 2.9.2006 21:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nilgün Yıldırım](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/09/02/unutmanin-ilk-saatleri.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)