Unutmam onu o gül kadın Şiiri - Hamdi Oruç

Unutmam onu o gül kadın

Ey şehir,ey İstanbul sarhoşsun ve yaralarıma ilgisiz
Çıktı karşıma
Aşkı tattırdı
Aşkı yıldız kadın o

Unutmam onu o gül kadın
Bu şehirde şaşkın öldüğümü görürsünüz bir yorgun gün
Bu nur şehir uzaklara gidemem
Bu şehirde gördüm o güneşi

Bu şehrin taşı toprağı anlasın artık beni
Ben ferhattan da bahtsızım
Çıktı karşıma o güneş çarpıldım

Bu pervaneye nur bu şehir
Bu şehirde kırıldı gözlerimin kirli kabuğu...

Bülbülle aynı sıraya oturttular beni aşk okulunda
O gül kadın kadın gül bana...

O kadına borçluyum içimin bu aydınlığını
O kadın gül
Huzur o güneş kadının ışığında...
Bülbülüyüm gül aşkı

Aklı varsa bu şehirden gitmez güneş bile
Güneş anlamadı beni ay anlamadı
Adı her saatime çivileniyor o gül Kadının

Altmışıncı doğum günümde yine böyle kördün İstanbul
Anıların aynasından yansıyan ışıklara kördün
O eski evin önünde
Çölde kum tanesi gibi oluşum sana gam değil hiç...

Her yeni gün bir adım daha yaklaştırırken beni ünlemsiz mezara
Açtı soldu gül anlamadı beni
Gül anlamadı güneş anlamadı beni
Kadın gül bana kadın güldü bana...