Unutmam Şiiri - Emre Yıldız Karaman

Unutmak mümkünmüdür veda ettiğin anı,
Hayallere kör kurşun sıkıp gittiğin anı,
Nasıl affetsin gönlüm yanlış yola sapanı?
Kalbime yolcu gibi binişini unutmam!
Son durağa varmadan inişini unutmam!

Unutmam gözlerinin mağrur bakan yönünü,
Unutmam mazimizin hazin kokan dününü,
Ve o geceye düşen yıldızların hüznünü,
Hiç yaşamadık sayıp sönüşünü unutmam!
Umudumun hazana dönüşünü unutmam!

Ömrüne yağmur oldum yine dedin ki kurak,
Mutluluğa bir adım kalmışken ettin ırak.
Kutsal saydığım aşkla ellerimden uçarak,
Gülleri solmuş dala konuşunu unutmam!
Yüreğimin taş kesip donuşunu unutmam!

Kim çeker ki kahrını vurgun yemiş sinemin,
Mutluluğumu çaldın sebebisin kinimin.
Zemheri ayazında üşüyen bedenimin,
Seni gökteki güneş sanışını unutmam!
Mevsimi kış dünyana kanışını unutmam!

Ahı kaldı üstünde soldurduğun gülümün,
Ahı kaldı diyorum lal ettiğin dilimin,
Ardından feryat figan ağlayan bülbülümün,
Gece gündüz ismini anışını unutmam!
Kor ateşlere düşüp yanışını unutmam!

Oysa ki senin için sarp engeller aşmışken,
Aşkın ile çağlayıp yüreğinden taşmışken,
Leylasız Mecnun gibi vuslata yaklaşmışken,
Sevda yağmurumuzun dinişini unutmam!
Feleğin yine beni yenişini unutmam!

Unutmam, unutamam vurduğun o hançeri,
Günlerden ondört temmuz saat gecenin biri…
Duman gözlerin ile düşlerimden içeri,
Zehirli yılan gibi sinişini unutmam!
Ve zehri şerbet diye sunuşunu unutmam!

18.11.2013 (KARAMAN)