Unutmalıyım Şiiri - Necmi Aytac Yüzkollar

Dün ayrılık rüzgarı koparmıştı seni
Bugün evde hüzünü büyütüyorum gönlümde
Yaşanılan o eşsiz mutluluğu unutmak istiyorum artık
Yumurtasından yeni çıkan bir kuş gibiyim
'Korkak, titreyen, karmaşık duygularla boğuşan
Biri gelip itsede uçmayı öğrensem
Yoksa ölene dek burada beklerim ürkekçe'
Diye düşünürken buldum seni unutmanın yolunu
Öldün benim için, gömmeliyim seni toprağa
Bu sevginin en büyük şahidi mektupları
Yaşanılan mutlu günlerin masum hediyelerini
Senden öç alıcasına dağıttım etrafa
Sonra da topladım hiç bakmadan yüzlerine
Koyulduğum yola, çocukluğumun geçtiği
Bana saflığı, güzelliği öğreten kimsesiz kırlara
Bulduğum dal parçasıyla derince bir kuyu kazıp
Gömdüm seni çocukluğuma...
Oturdum baş ucuna saatlerce ağladım
Nefret dolu kelimeler yolladım ardından
Sana ulaşamadılar yolda kayboldular
Suçlu sen ya da ben ne farkeder
Başlarken sebebini aramıyordum bu aşkın
Biterken sonucunu bulsam neye yarar
Herşey boş tek bir gerçek var
Sen yoksun artık sevdalarımda...