Unutmalı Zamanla Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Aslında o kadar çabalıyorum ki,
Gördüğüm herşeyi unutayım diye,
Diyorum kendi kendime ne kadar çabuk unutursan o kadar iyi,
Ve o kadar boş işlerle uğraşıyorum ki bakmayayım diye,
Görmeyeyim diye.
Ama birşey oluyor ve boğazınızda düğüm düğüm oluyor nefesiniz,
Yapamıyorsunuz unutmak denen eylemi.
Çünkü herşey bir çocuğun ağladığını ve
perişanlığını,
Annesinin babasının üstünde ki toprağı karıştırdığını görünce....
Görünce
İşte bundan sonrasını yazmakta çok zorlanıyorum.
Ve hiçbir şey oyalamıyor ruhumu bu defa.
Biliyorum geçecek,
Zamanla neler geçmiyor ki diyoruz,
Ama taş üstünde taş kalmadı dedikleri bu olsa gerek.
Nereye dönsek figan.
Oyalan diyorum ruhuma
Hiç sıkmadığım kadar sıkıyorum.
Ama sesim içime kaçıyor,
Sallandıkça sallanıyor beynim,benliğim.
İnsanlar kıyamadıkları, bir çok sahibi oldukları şeyleri bir gecede kaybetti.
Bir nefes kadar değeri olmayan şeylere meğer ömrünü adamış bir çok kişi,
Canlar gitti birkaç saniyede,
Sustu şarkılar.
Yarım kaldı türküler...

Mine Yılmaz Sevinç
23.Şubat.2023
01:31