Unutmak zor Şiiri - Mehmet Hanifi Ekici

Belki yorgunluk belki kırgınlık
Belki de mecburiyet gitmiştim nihayet
Gök berrak toprak alabildiğine çorak
Sarı saçlarını durmaksızın tarıyordu
Yan taraftaki batak

Rüzgar bir esiyor bir duruyordu
Sanki bana bir şeyler söylemek istiyordu
Saydam derin bir sessizlik
Beni sonsuzluğa çekiyordu...

Yalnızlık belki de böyle bir şey
Dereler tepeler nehirler
Hatta dağlar tanıdıksa korkmuyorsun
Ne olacaksa olsun diyorsun boş ver

Sevdiklerin özlemlerin hatıraların
Gittiğin lokantalar turladığın sokaklar
Sohbetine doyum olmayan dostlar
Sevenleri unutmak zor...

Ne yaparsan yap,
Her zaman bir tarafın boşta kalır...