Sisli bir Eylül sabahı,
düşen sarı yapraklar misali,
savruluverdin gönlümden
ayrılmanın zamanı.
Ne ben sordum ne sen söyledin
sebepsizce terkettin.
Camdan içeriye nasıl girerse güneş
ve nasıl çıkarsa içerden,
öylece çekip gittin,
hesapsız.
Ne sen aradın ne de ben,
bu kadar mı unutur insan,
sanki hiç bir şey olmamış gibi,
bu kadarmıydı verdiğimiz sözler,
bu kadar mı sevdik birbirimizi,
unut diyorsun bide
unutmak öylesine zor ki,
kolay olsaydı unutmazmıydım seni..
Kayıt Tarihi : 15.5.2008 13:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İlhan Seyfi Türker](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/05/15/unutmak-mumkunmu-5.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!