Unutmanın kolay olmadığı belliydi
Bir koru avuçlamak gibiydi
Yaranın kabuk bağlamasıyla
Acıyı unutup tekrar denemekti
Uzaktan görmeyle sevinmekken
Gözlerine bakmaya çekinmekti
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta