İnan bana..
Bu şiir de özlediğim den değil,
Yalnışa kapılıp,
yalnızlıkla yazıyorum sana..
Kapandı sana dair bütün sayfalar,
İyileşti, onca iyileşmez dediğim yaralar..
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
'Unuturum derken,
Elbet'lere sığdırdığım kaçıncı şiir'sin bilmiyorum..
Yazarken tükenir dediğim kaçıncı 'belki'..!
Bu son!
Derken, üst üste biriken sayfalar.!
Kırılan kalemlerin yanında,
Dökülen onca yaşlar..!
Hayeller,
Ve kaybolan umutlar..!
Hepsi boşuna..
Boşu boşuna..!
Ama inan,
özlediğim den değil,
Unutmak isterken bütün bunlar..! ''
şiirinizi okuyunca biran şaşaladım ya yoksa bunları ben mi yazdım diye,
dizeleriniz bir ayna gibi aksettirmiş karşıya..tıplı benim duygularımı,kanımca şairlik bu işte...
oluyucuyu dizelerinde kendini buldurabilmek,kutlarım...devamlı olur kaleminiz umarım
'
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta