Yine hava karardı;
Masam, kadehim ve kağıdım
Yanlızlığımın arkadaşları.
Unutmak istediğimde
Kadehimde ki her son yudumla
Seni bitirmek istiyorum
ve
içimden atıyorum.
Bitti derken
Kağıtlarıma yazdığım her satırda
Bir sen...
Buruşturup attığımda kağıtları
İçimden atıyorum seni...
Ya masama düşen her göz yaşımda
Bir sen ve senin göz yaşların.
Bana gülen o yüzün yansıyor,
Kulağımda hep o sözler:
'Suyun gittiği yere kadar...'
Yumruklarımla kırıyorum
Yanlızlığımın son arkadaşını...
İnanırmısın yine içimdesin
Ağlarken sakladığın göz yaşların
Gülerken içindeki sıkıntıların
Yansıyan yüzünü unutamıyorum.
Oysa o kağıdın kalemi
yüreğimdi...
...
Bugün ne yaptım biliyormusun
Karar verdim, artık seni atacağım
İki metre toprak parcası
Beş metre beyaz bez parcası
ve;
Unutmak için kalemini kıran adam
Yazan bir mezar taşı aldım.
Bu akşam
Son kadehim,
Sigaramda ki son duman bittiğinde
İşte o zaman içimden atacağım seni.
Kayıt Tarihi : 28.4.2004 23:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!