Unutmak Şiiri - Harun Ertaş

Sonsuz bir karanlığa büründü binbir gece
Belki gelirsin diye beklememden ibaretti
Yine sevsen izler miydim, gidişini sessizce
O gece güz mevsimimdeki yapraklar bile titredi

Ne sonbahar kışı buluyordu,
Ne de gecenin ardından gündüz geliyordu
Gözlerim bile artık gülüşünü aramıyordu
Ne de artık akrep yelkovanı takip ediyordu

Elimdeki tüm çiçekler soldu, sarardı
Sanki gözlerinde yansıması göremez oldum
Yağmur damlaları bile zemini ıslatmaz oldu;
Göz yaşlarım zemine damla damla düşerken

Tütüyor içimde bir yerde hala özlemin,
O Sevdiğim göz rengini görmezden geldim,
O çok sevdiğin şarkıyı atlamaya başladım
Ben bunca zamanı seni beklemekle aradım

Sanırım "unutmak" değilde,
"Unutmamak" kelimesi bana daha yakın,
Çoktan solmuştu onca yaprak içimde
Anladım ki sensiz aldığım her nefes yarım