Unutmadım Seni Şiiri - Mehmed Aksu

Nereden de geldi gözlerin aklıma;
Oysa kaç zamandır adını yazmıyordu kalemim kağıdıma.
Yağmurda yürümüyor, ıslanmıyordum.
Anlamıyor, hiçbir şeye aldırmıyordum.
Bırak seni dünyaya bile boş veriyordum.

Kim bilir kaç gece dizlerimin bağı çözülmüştü,
Seni kaybetme korkusuyla.
Bir çocuğun anne hasretiyle yaşaması gibi yaşadım.
‘Benim aşkımsın’ duygusuyla.
Yaşamaktan bile ağır basıyordun sen..
Hangi insan korkmazdı sevdiğini kaybetmekten.
Ardın sıra bakmak, dokunacaktı biliyordum.
Her gece bu korkuyla yaşıyordum.
Bir otobüs daha yaklaşınca perona,
Seni götürecek diye korkuyordum.
Bir gün senin ‘gideceğini’ aklıma bile getirmiyordum.

Seni sevmiştim ben oysa;
Bu şehrin caddelerine sor,
Parklarda banklara,
Ara sokaklara, duvarlara
Kaldırımlara sor.
Seni nasıl sevdiğimi bir de bana sor.

Senden bana kalan; ayrılık ve yalnızlık.
Ben onları değil,seni istiyorum.
Bana geçen kış aldığın kazak
Ve çektirdiğimiz fotoğraf kaldı geride.
Nasıl da gülmüşüm,
Seninle bir asır geçirecekmişim gibi.
Bir de kurumuş gül çıktı defterimden.
Bir Perşembe günü vermiştin hani.
Gönderdiğin mektuplar,
Bildiğimiz aşk ‘laf’ları,
Ölümüne seven bir adam çıktı.
Bir kalleşe rağmen,
Unutmayan bir adam.

Unutmadım seni;
Beni unuttuğun için.

Kırıkkale-2000