Unutmadım Hiç Şiiri - Mehmet Şengül

Koyunu kuzuyu düze salarak,
Yaydığım günleri unutmadım hiç.
Kuru ekmeğimi suya banarak,
Doyduğum günleri unutmadım hiç.

Bir kedi misali çıkardım dala
Dalın sağlamını dolardım kola
Söğüt ağacını kör bıçak ile,
Soyduğum günleri unutmadım hiç.

Bazı gün davara vermezdim otu
Dayardım inadı olurdum katı
Babamdan yediğim tekme tokatı,
Saydığım günleri unutmadım hiç.

Vururduk sapanla türlü kuşları
Bazen cam kırardık bazen başları
Ceketin cebine çakıl taşları,
Koyduğum günleri unutmadım hiç.

Çocuktuk kabahat işlerdik bizler
Akabinde elbet kızarır yüzler
Büyüklerimizden ibretlik sözler,
Duyduğum günleri unutmadım hiç.

Çocukların sedasını duyarken,
Ben onlara onlar bana uyarken,
Buzların üstünde misket sayarken,
Buyduğum günleri unutmadım hiç.

Düşünür dalarım eski çağlara
Artar özlemlerim beyaz dağlara
Kırık bir kürekle kardan mağara,
Oyduğum günleri unutmadım hiç.

Hatıradır bunlar Mehmet Şengül'e
Üç beş arkadaşla verip el ele,
Yıldırım isimli kızağım ile,
Kaydığım günleri unutmadım hiç.