Unutmadım hiç Şiiri - Yusuf Toprak 2

Ben hiç unutmadım eve ekmek götürmeyi
Ve hiç düşünmedim
Maarif'teki memuriyetimden ayrılmayı
Büyük aşklar bilirim yaşanmış
Ama ben öyle büyük aşklar falan yaşamadım
İyi bir kul olamadım hiç
Ama denemedim bile kul hakkı yemeyi
Büyük hayaller de kurmadım hiç
Küçük hanımlarda denedim büyük sevdaları
Yalan olur gün görmedim desem hiç.
Zaten ūç günlük dünya değil mi
Unutmadı kader en az bir gün bana da gülmeyi
Servet peşinde koşmadım hiç
Almaktan çok vermeyi bildim
Verirken mutlu olmayı
Mutluyken daha çok vermeyi sevdim.
Aşka inancımı yitirmedim hiç.
Asla vazgeçmedim yürekten sevmekten
Kara yüzlerden nefret etmedim
Cilalı yüzlerden nefret ettiğim kadar
Yalandan korkmadım hiç
Yalancıdan korktuğum kadar
Mukim olmaktan çok seferi oldum
Geçici ikamet ettim seyyar gönüllerde
Kalabalıklar içinde hep yalnız kaldım
Yalnızlığından yakınmadim hiç.
Yandığım da oldu yanıldığım da
Ama can yakmadım hiç.
Gönüllü gelmedim dünyaya belki
Ama gönüllü seçtim aşka müptela olmayı.