Unutmadım bilesin Şiiri - Mehmet Macit

Yıllar geçti yıkarak, halim nedir sormadın.
Sevgiler solar sandın, unutmadım bilesin.
Gezdin nice alemi, yanan kalbi görmedin.
Zamanla söner sandın, unutmadım bilesin.

Dokundum çiçeklere, senli hayale daldım.
Feryat ettim rüzgara, varıp sana söylesin.
Yıldızlardan fal tuttum, hilale esir kaldım.
Aşkımı geçer sandın, unutmadım bilesin.

Gerçekler bana uzak, düşlerimde varsın sen.
Şiirler yazdım sana, erişilmez kalesin.
Yaşadığın yürekte, ilelebet harsın sen.
Koştuğum yeter sandın, unutmadım bilesin.

Şarkılar içindesin, dinlerim her an seni.
Aşkınla mecnun oldum, bana zulüm, çilesin.
Ömrüm sona ermeden, lebim bekler buseni.
Umutlar biter sandın, unutmadım bilesin.

Meyler doldu bardağa, sarhoş olurum sanma.
Aşkınla sarhoşum ben, bedenimde halesin.
Sensiz geçen yıllarda, huzur bulurum sanma.
Gözyaşım diner sandın, unutmadım bilesin.

Sevgimi hiçe saydın, bana uzak kaldın da,
Şehrin sokaklarında, hangi kalbe kölesin.
Ağlayan yüreğimden, çok ahımı aldın da,
Ağıtlar susar sandın, unutmadım bilesin.

Ey kalbimin Sultan’ı, mülkle sevgi alınmaz.
Özde sarayın kurdum, bahçesinde lalesin.
Sokaklar mekan oldu, sensiz bağda kalınmaz.
Unutur gider sandın, unutmadım bilesin.

Mehmet Macit
15.05.2012

Hale:güç kuvvet
Leb:dudak