UnutmadıM Şiiri - Sevil Bakır

Unutmadım sevgilim,
Ne sesini, ne silüetini, ne de gözlerini.

Cümle içerisinde kullandığın kelimelerin bile aklımda.
Herşeyinle aklımdasın.
Yürüyemediğim kaldırımlarda,
Altında dolaşamadığım yağmurda,
Bakamadığım aynalarda... heryerdesin!

İnsan kendinden de kaçamaz ya,
Herşeyi bırakıp gitmeyi çok denedim ben
Senin olmadığın bir şehri çok düşledim.
Ayak basmadığın kaldırımları,
Havasını solumadığın iklimleri aradım.
Günlerce, haftalarca, aylarca...

Nereye sürgün etmek istesem kendimi,
Bir parçan hep benimleydi.
İçimdeydin...
Düşünmemek kolaydı.
Peki ya çıkarıp atmak?
İşte ben bunu hiç beceremedim.

Kendimi sana bırakıp gitmek isterdim.
Bir yanı senle,
Bir yanı sensiz...

Gidemedim....
Hiç aklıma gelmezdi
Nefes almanın bu kadar zorlaşabileceği.
Alınan her nefesin, göğüs kafesimde seni büyüteceğini,
Sonra, sonra
Hıçkıra hıçkıra ağlayabileceğimi
Düşünmemiştim.
Hazırlıksız yakalanınca bocalanıyormuş demek ki.

Masal gibi işte.
Vardın, şimdi yoksun.
Herşeyi mutlu sona hazırlayabilecek bir sihirli değneğim de yok.
İsyan ediyorum.
Hiçbir masal mutsuz bitmez, bitemez!
Hele destanlar,
Asla sonlanamaz böyle..

Acısam olmuyor, isyan hiç, hemde hiç...
Ne bir masalın prensesiydim,
Nede bir destanın kahramanı.
O kadar büyük hayallerim olmadı benim.
Ben seninle bütünleştiğim
Küçük bir hikaye olsam, mutlu sonla bitsem
Yetymez miydi?
Artardı bile sevgilim, artardı...

Mutsuz hayatlar
Yitirilen mutlulukların eseriymiş.
Yaşanılmadan öğrenilmezmiş.
Kanamadan kabuk bağlamazmış hiçbir yara,
Ve sızlamadan geçmezmiş sancısı.

Bak sevgilim öğreniyorum işte.
Sanırım kendinle gurur duymalısın.
Hiçbirşey yapmadığını düşündüğün bi insana
Bu kadar şey öğretmek,
Her kula nasip olmaz.

Sevinmelisin sevgilim!
Kendi keskinliğinle,
Başka birinin hayatını köreltebildin...