Unutmadım Şiiri - Selim Bulut Mokta

soguk kış gunlerınden biriydi
sınıfın ses buğultusunun sesizliğinde düşünürken hayatı
biraz önümde bir kız ağlamaya başladı
bu o an anlayamadığım bir başlangıc oldu hayatımda
onu farkettiğimin ilk haftasında aşık oldum
önceleri kendin anlamanı istedim duygularımı
sonra korkumdan biraz platonik takıldım
hayatımın zor kararıydı belkide sana açılmam
herşeyin tesedauf oldugunu sandığın sıradan bir gündü
herşeyi günler önceden düşünmüş ve ayarlamıştım
herşey kusursuzdu hiç dokunamadığım saçların gibi
hafif bir yağmur vardı sen denize bakıyordun bende sana
düşünmeyi bıraktığımda çıkıverdi sozcukler biranda
seni seviyorum! ! !
biliyorum incitmişlerdi seni henüz hazır değildin...
o gün anlamıştım asla beni sevmeyeceğini
ben anlamıştım ama kalbim o anlayabilirmiydi
seni severken söz geçiremediğim kalbime
unutması için dizgin vurabilirmiydim sence
önceleri unutmak istemedim hep bir umudum vardı
hatırlarmısın bilmem ben seni unutamadığım gibi o gunude unutamıyorum
bana mutluluğu çok gordün diye yazmıştın gomleğimin arkasına
merakımdan hemen lavaboya gidip gömleğimi cıkardım
okuduğumda kaleminden cıkanları canımın o kadar acıdığını hiç hissetmedim
beni sevmemen o cumlelerle son umudumunda kaybolması
hiçbiri hiçbirşey önemli değildi senden
canımdan bile çok sevdiğim şeyi seni kırmıştım
dediğin gibi iki hafta mutlu olmayı sana çok görmüştüm
işte böyle başladı seni unutmak istemem
yıllar geçti üstünden seni sevmeyi
sevilmeden sevmenin acısını unuttum ama
bir seni unutamadım