Unutmadık Tükürdük! Şiiri - Sevilay Yücedağ

İçimden adresler geçerdi bazen,
İçinde isyan izleri kavga gülüşleriyle.
Yastığında çocukluktan kalan,
Bombalanmış düşleriyle.
Tarih öncesi bir sessizlik,
Sıktığı dişlerinde.
Avlusunda ölümle top oynayan,
Yüreği öpülesi adamların,
Bilmek istenilmeyen herkesin unuttuğu,
Yalnız;
Bir yârin,bir de ananın aklında tuttuğu,
Yüzü olmayan bakışların adresi...

İçimden şiirler/iniz geçerdi bazen,
''Hatırlayın/unutmayın'' işkence imzalı.
Ah ağzınızda biriken kanı,
Yirmi dokuz bin kere,
Yirmi dokuz bin celladın suratına,
Unutmadık tükürdük
Ağustos sıcağında!

İçimden bakışlarınız geçerdi bazen,
Bakışlarınızın toprağında,karanfil yanışlarının külü.
Göğsümde parçaladığım mihrapların intizarı,
Bilirim yok sayılır.
Kollarınızdaki uçurumu haykırsam,
Kimse duymaz beni
Sağır şehirler duymaz!
Dışarda siyah ayak sesleri zalim eserken,
Zincire vururlar tüm Mavileri,
Bulutlar yanar avuçlarımda.
Ah daha fazla ölür müyüm ki
Duruşunuzun depremleri büyürken içimde?

Şimdi,tüm insanlığın sol yanına soruyorum
Haydi bir cevap verin bana;
Sahi duyulmayan ses/size yok mu sayılır?