Unutma Yankısı Şiiri - Öznur İlter

artık direnmiyorum,
savaş dediğin bitti.
oyun devam ediyor,
yine açtım sahneyi.
seyirciler çok mutlu
oldukça da huzurlu.
yorgunluğa verdiler,
olanlar unutuldu…

—Bir tek ben unutmadım-

Onların düşlerini
gerçek gibi yaşayıp
kendi gerçeğimizi
bir düş gibi taşıyıp

umuda rüzgâr ekip
fırtınayı beklerken
bugün yarın diyerek
günü düne eklerken

o en kara sevdanın nasıl aklandığını
sessiz bir elvedanın nasıl saklandığını…

bir de vazgeçişin var
gönlü kırık gidişin.
aldığım son nefesi
di’ li geçmiş edişin…

hele bir de sen varsın
hiç unutamadığım…

anlatmaya kalksam ki
ne zaman yeter ne can
gayri ne desem saçma
ve bir o kadar sapan…