Unutma ihtiyar Şiiri - Emine Gülle

Unutma ihtiyar

Ne olur dur!
Önden gitme, adımlarını benimle at ,
Nefesini al benimle
Yürüyelim birlikte , sen ol geçmişim ve geleceğimde
Adımlarımın yanındaki izde sen ve ciğerime dolan her nefeste
Beraber koştuğumuz günlerin hatrına !
Şimdi de yürüyelim aheste ...
Aklıma geldikçe düğümleniyor hıçkırığım !
Bir gün ; can! dediğimde
Ya sesime ses gelmezse!
Ne olur dur!
Beraber gitmiyorsak eğer , sende hiç bir yere gitme...
Gitme! Ne olur…

Bana ‘Koca çınar’ dediler hep!
Kocalığım bendendi de ‘Çınarlığım’ senden kadınım!
Tutunduğum dalım, kök saldığım vatanım
Olmasan sen bilirim olmazdı çınarlığım
Şimdi dinle yoldaşım!
Uzun bir yoldan geldik el ele, bu günlere
Gönül göğümde kurşuni bulutlar gezinmekte
Ve ne kadar yol var bilmem menzile!

Cananım
Bir sabah uyandığında ben uyanmamışsam
İlk sözün ‘ hakkım helaldir’ olsun
Gittiğim yerde de beni bekletme…
Ben senden hoşnudum, bir fırsat daha verilse
Aynı yolda senle yürürdüm seve seve
Kurumuş göz pınarlarım çağlamak isterken
Güçsüzüm…
Elden ayaktan düşürmesin Yaradan
Dayanamam ki, sensiz hiçliğim vurulur yüzüme
Mütebessim gülüşünü mıhladım gülşenime
Ve sen kadınım gitme!
Benden önce varma menzile…

Sus ne olur, ne olur sus be adam!
Sensiz bir nefese ben de dayanamam.
Yanar mı ocak, aşmı pişer tüter mi duman?
Evimin direği vefalım ahh be koca adam
Ayrı gayrı bildik mi biz!
Birimiz ağlarken güldü mü diğerimiz
Hem nereye niyet ettin sen
Benden habersiz
Seherlerde el açıp yakarırken Mevla’ya
Sende ayrı nefes mi diledim ben
Sil , sil mıhladığın gülüşümü gülşeninden
Senden ayrı gülmeyi değil yaşamayı da bilmem ben.

Ve unutma ihtiyar !
Toplayıp bohçanı giderken
Tut ellerimden…