Unutma Gardaş Şiiri - Gökmen Sekin

Bir göz odada, on baş küfletle
İç içe yaşardık, arla iffetle
Yokluk içinde, bin bir zahmetle
Nasıl büyütüldük, unutma gardaş.

Tekişti çorap, pantolon yama
Loğ atardık, damlayan dama
Şimdi lüks evde, oturursun ama
Köydeki kostugu, unutma gardaş

Yakacak yoktu, zemheri kışta
Haramda yoktu, yediğin aşta
Çalış ilerle, zirveye, koşta
Geldiğin yeri, unutma gardaş

Kimi yağlı yerdik, kimi gün yavan
Bir hesir vardı, bir tahta divan.
Üç kuruş var diye, olmasın havan
Mal mülk Allah’ın, unutma gardaş.

loğ; toprak evlerde yağmur sızmasın diye kullanılan yuvarlak beton alet
küflet; ailenin hepsi
kostuk; küçük yıkık eski ev