Unutkanlık Şiiri - Zeynep Beyza Doğu

Fotoğraf makineleri yüksek çözünürlüklü fotoğraflar çekebildiğinden beri
Gözlere olan rağbet hayli azaldı
Diye bir haber bastı gazeteci
Artık gazete okunmadığını unutarak

Bol kepekli, fındıklı, susamlı, katmerli
Ekmekler, yufkalar, çörekler açtı bir teyze
Havalı ve parlak paketlere sarılmış
Üzerine ufak tefek yazılar iliştirilmiş
Tuhaf şeylerin yendiğini unutarak

Kirli bir su birikintisine zıpladı bir çocuk var gücüyle
Temiz kıyafetlerin gülen yüzlerden daha önemli olduğunu unutarak

Heyecanla bir yağmur inmeye başladı yeryüzüne
Heyecansız insanların artık ondan kaçtığını unutarak

Yavaşça günaydın dedi yoldan geçen bir amca
Hızlıca yürüyen kulakların onu duymayacağını unutarak

Gerçek ve zor acısını yaşamaya çalıştı bir ülke
Sahte ve kolay haberlerin duyurulduğunu unutarak

Buldum dedi anahtarlarını kaybeden bir şoför
Kaybolmuş insanları gidecek bir yerleri olmadığını unutarak

Derin bir unutkanlık yayıldı dünyaya
Hatrı sayılır türk kahveleri hatırlatmaya yetmedi
Her sonbahar ve her kış yetmedi
Yüzlerce trafik kazası ölümün reklamını yapmaya yetmedi
Sarsılan yeryüzü birkaç bina yıktı ama yetmedi
Tonlarca bomba bir şehre yığıldı yetmedi

Ve binbir hevesle yaşamaya daldı dünya
Ölümün modayı takip etmediğini unutarak