Unutkan Ölü Şiiri - Cenk Ulupınar

Dün doğum günüydü ölümün.
Bilmem kaçıncı yıldönümüydü.
Benden gidişinin ve benim
çürümüş bir kök gibi
çöküşümün,

Saçlarımı kestirdim
En çok da beyazlarını.
Yeni kıyafetler aldım,
paraya acımadım.
Sıfır kilometre sevgililer edindim
Olmadı.

Taşındım yabancı yüzlere.
Eşyalarını değiştirdim bir bir
öksüz evimin.
Bizi bilen muhitlere küstüm,
Gitmedim.

Önceleri sayıyordum
ifadesiz günleri.
Unutunca bir mahkum gibi
attığım çentikleri,
dedim ki unuttum seni.
Yalandı.

Her gece dertleştik
gözyaşımla oturup.

Dün ilk defa,
yaptım dedikodunu
Öldüğümü unutup.