. Unutkan Martılar Şiiri - Turgut Uzdu

UNUTKAN MARTILAR

Kimsesizlik solgun yüzünde
Bulutsuz bir gökyüzü somurtkan
Geceden kalmış dalgalar sarhoş
Unutmuş neşeli haykırışları tek tük uçan martılar
Suda yüzen gölgeler mayhoş.

Nereye baksa gözlerini görüyor bakışlarım
Rüzgâr saçlarını okşuyor sanki
Teninin kokusu tütüyor burnumda
Kokluyorum
Uzaklardan bir gölge koşuyor sanki.

“O’dur” diyor yürek çırpıntılarım
Kayıp bir titreyiş dizlerime yerleşiyor
Mazi sere serpe geçiyor bütün hızıyla önümden
“Sarılacağım! ” diyorum sessiz çığlıklarla
Unutulmuş bir tebessüm dudaklarımla birleşiyor.

Koşarak yerinde duruyorsun, mesafe aynı hep
Gökten ateş gibi kızgınlık dökülüyor
Kalkmak istiyorum, yere perçinlenmiş bekleyişim
Elimi uzatıyorum, tutamıyorsun
Gölge silinirken boynum bükülüyor.

Hâlâ somurtkan bozuk mavi gökyüzü
Dalgaların üzerinde gittikçe ufalan
Ayrılışın biliyorum artık gelişin değil
Öpücük gönderirken hüznüm damlıyor çekinerek yere
Kaşlarım yalvarmaklı, martılar hâlâ unutkan.