Unutan dillerin…
Ayaklarımda derman kalmadı.
Dizlerimin bağı sanki çözüldü.
Bakışlarım gözlerinde dağıldı.
Yokluğun can yakan ölümdü.
Nerdesin, söyle çıldırmadan?
Ses ver ruhum kıpırdamadan.
Tenimden hayatı kovalamadan,
Bu gece sensizliğe kararmadan…
Bir boşluğun tepesinden düşerken,
İçimdeki korkularım kanat olur.
Hep rüzgârın çarpar tene eserken.
Dokunuşu üşütür titrerim sararken.
Yüreğime düşürdün kor ateşini,
Kanamaz hüzünlerim bir daha,
Sevgi bahçemdin, aşkın sözlerini,
Unutan dillerin söylemez asla…
Oktay ÇEKAL
17.10.2015-01.32
Kayıt Tarihi : 20.10.2015 23:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!