Unutamıyorum Köyümü Şiiri - Muammer Çelik

Köyümdeki otlaklar
otlattığım kuzular, oğlaklar
ve topladığım kirçiçekleri
tütüyor burnumda çocukluk aşkım
Ayse’mi unutamıyorum...

Ahhh… Ayşe ah...
Tarla lalerinin içinde
kanat geren kolların
uçuyor adeta örüklü sacların
uçurtma kuyrugu gibi arkanda
hiç gitmiyor gözlerimin önünden
yamaçlardaki koyun sürüsü
ovadaki sığırlar tütüyor burnumda...

Oynaşan çocuklar arasında yokum
ufuklarda kalırdı hep gözüm
verdiğin bir salkım üzüm
unutamıyorum seni halen, dostum…
Untamıyorum bembeyaz bulutları
güneş parlıyorken yağan yagmurları
tüm gövdemizi saran toprak ve çamurları
bereketli pekmez ile yediğimiz karları
elinde tırpanla gelişini babamın
testilerle edalı yürümesini anamın
unutamıyorum, unutamıyorum, unutamıyorum hala..!

Bağlı kaldığım yataktan o köyün görünüşünü
sığırtmacın torbasında sakladığı azığını
çobanın heybesinde getirdiği körpe kuzuyu
özlüyorum, burnumda tütüyor belek belek saçların
Çiğdem çiçeklerinin kar altından gösterdiği başların'...

Çelik çomak oynayan çocugun;
”yandım anam gözüme geldi” diye çığlığını
yaz gününde yorgan altından bakışlarımı
yeşil gözlerimden cisil cisil akan yaşlarımı
önümde oynaşan çocuklara saldığımı
hayalimdeki çocukluk aşkım Ayşe'mi
gözümde bebeğim,
hayalimde kadınım
burnumda tütüyor tezek kokan ellerin…

”Amanıııın, yetişin dostlar, komşular,
kızımı kaçırıyorlar, dürzüler, deyyuslar”
diye bağıran, çığlıklar atan kadını
silahını kapmasıyla koşan orta yaşlı kocasını
bastonu ile merkebe vuran ak sakallı dedeyi
nakış nakış, renk renk yün çorap ören nineyi
manda kaymağında yüzen yaramaz oğlanı
birde ayaklarım yoktu, yürümeyi özlediğim günleri
kirçiçeklerini, kardelenleri, otlaktaki kuzuları
yamaçtaki sürüyü, tarladaki laleleri, oğlakları
gönlümdeki Ayse'yi unutamıyorum,
ve hiç bir zaman unutmayacağım Arkadaşım...!

BirDeli
2/11/2000