Unutamıyorum Şiiri - Osman Şimşit

Uyanırsın gecenin bir yarısı..
Dalar gözlerin bir köşeye..
Tutar bedenini gitmemek üzere bir kalp ağrısı..
Karanlık çöker bir sis misali gözlerine..
O zaman anlarsın unutamamayı..

Özlem,Aşkın yaramaz çocuğu
Ben o çocuğu bile büyüttüm artık
Sensizken dünyam batık,bedenim cezalı sanık
Anlamsızlıkları anlama kavuşturan,hayatımın anlamısın
Bir ömür boyu yüreğime hayat veren yaşam gibisin

Saniyeler dakikaları kovalar
Aşkın,yüreğimi yakalar
Gözlerim gözlerine değdikçe,
Gül suyu sevdikçe,
Bende seni seveceğim..

Yaşam kaynağı
Su gibisin
İçildikçe bitirilemeyen
Bitirilemeyince kanılamayan..

Parıldayan yıldızları anlatırsın,gökte
Tek bir fark var
Yıldızlar yüzlerce,binlerce
Sen bir tanesin seni seven şu gönlümde

Sen olmadıkça her şeyin sonunda bir hüzün süsü
Sesini duymadıkça,hayatım bir üzüntü bütünü
Mutlu olamıyorum Gözlerin gözlerime değmeyince
Çünkü biliyorum sensizken ki mutluluk,mutluluk değil
Her mutluluğun sonunda,soğuk bir sonbahar hüznü..

Gözlerimden akan yaşlar,toprağa karışır oldu
Sensiz kalan her bir çiçek,dayanamayıp soldu
Yıldızlar Söndü,karanlığa gömüldü gökyüzü
Bir gülüşün bozmaya yeter bu hüznü

Sensiz bir dünya sessiz bir yaşam
Yüzünü görmeden yapamam
Bir şairin içindeki şiir tutkusunu bastıramağı gibi seviyorum seni
Seni Bir ay değil,bir yıl değil,bir ömür unutamam..