Unutamıyorum Şiiri - Hakan Özgül

Unutamıyorum, unutamıyorum
unutamıyorum...
söküp atasım geliyor bu lanet olasıca benliğimi
yakasım geliyor bu bedeni hergece benzin döküp
yakasım geliyor kalbimi..
naralar atoyorum kendimde, kendimle
Yanıyorum günbegün.. bitiyorum
Unutamıyorum sarılışlarını, bakışlarını
omuzumda ağlamalarını...
bana güç veriyorsun deyip elimi sıkıca tuttuğunda
masumdun oysaki! ..
Cezam, kaderim, Azılı belamsın! ! !
Sevdalımsın ulaşamıyorum sana
çok uzaklardasın...
Sonu gelmez uçurumlarda; AŞIĞIM SANA
Delicesine ve ben Yakılacak adamım bu şehirde..
Kendi kendini yaktı diye ASILACAK ADAMIM! ! !
Acımıyorum kendime, hiç üzülmüyorum bu halime
ben hakettim bütün bunları.. hakettim
bütün cezaları..
Seni Böyle korkusuzca Sevip; hiç çekinmeden kalbimi
kendi avuçlarımla Sana verdiğim için...

Unutamıyorum...
ilk elimi tuttuğun.. ilk bana sarıldığın o GOKMEYDANI!
oysaki asılcak adamdım ben Ozamanlar da.
Yakılacak ADAMDIM O ŞEHİRDE! ! !