Eminönü ve
Galatanın
Taşlarına düşen
Yağmurlu bir gündü
Çisil çisil
Tanımıştım seni
Karaköye doğru
Yürürken
Sanki her
Adımda kalbim
Senin için atıyordu
İstanbula
Akşam indi
Gözlerinde
Saklı bir sıcaklık
Vardı sanki
Vedalaştık
Seni uğurlarken
Yağmur durdu
Kalbimde
O masum
Gözler kaldı
Bedenim
Ayazdaydı
Sonra
Yıllar geçti
Ne izine
Rastladım
Ne kendine
Ta ki
Bir gün
Bir şarkıda
Duydum
Kulağımda
Kalan
Kalbimde
Sakladığım
O sesi
Yağmur
Kokusunu
Ve o anın
Büyüsünü
Senmiydin ki
Yoksa kader
Seni bana
Yıllar sonra
Şarkıların
Ezgisiyle
Fısıldamakmı
İstemişti
Fakat
Senmiydin
Şarkılara
Gizlenmiş
Gibiydin Sanki
Kaderin bir
Oyunu muydu
Bilmiyorum
Ama ben hâlâ
Eminönü
Galatadan
Karaköye
Uzanan o yolu
Kulağımda
Kalan sesi
Ve
O masum gözleri
Unutamıyorum
Kayıt Tarihi : 29.12.2025 22:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!