Acının yorgunluğu tam bitmemişken yüreğimde,
Ben yeniden acılandım, yani aşık oldum.
Her ne kadar güzel deselerde aşk için,
Güzel olan yanı çok kısadır,
Birde uzun olan yanı vardır, bitmeyen bir yol gibi,
Yürüdükçe yorulduğun, yoruldukça ağladığın.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta