Unutamayacaksın... Şiiri - Şafaknur Yalçın

Kendini vurduğun şehrin sokaklarında
Anıların tazelenecek,hafızanda
Yanacaksın çölde kalmış bir yudum suya hasret bedevi gibi
Kavrulacaksın
Oturduğunuz,dolaştığınız ve sevişip gülüştüğünüz yerlere bakıp
İnce ince kıvranacaksın
Görünmeyen yerlerinden kanayıp
Ağlayacaksın…
Çok sevdiğin mavine bakarken de üzüleceksin
O varken masmavi olan deniz
Şimdi laciverdin tonlarında sanki,
Kızacaksın…
Nerde bir çift canlı görsen,
Kıskanacaksın...

Sevgiye ait ne varsa içinde
Söyleyemediğin,dışa vuramadığın
Her şeyi sessizce yutkunup
Susacaksın…
Bir göl kadar ıssız olacaksın özünde
Bütün şarkılar onu hatırlatacak sana
Her defasında tekrar tekrar yaşayacaksın ayrılığını
Duymak istememecesine,oralardan
Kaçacaksın…
Her gördüğünü o sanıp,
Koşarak sarılmak istediğinde
O olmadığını görünce de,kendinden
Korkacaksın…
Tek kişilik aşkını taşıyamaz hale geldiğinde,
Yorgun ve zamansız olacaksın,ölgün bir denizin sabrı binecek omuzlarına

Ve tüm anılarını,sevgini içine gömüp
Geriye dönüşsüz yolculuğuna devam ederken
UNUTAMAYACAKSIN..