İnsanlarda bir vurdumduymazlık var. Zamanın değiştiği kesin ama örf ve adetlerimize herzaman sahip çıkıyor muyuz acaba? Türkiye Cumhuriyetinde müslüman bir toplum olarak yaşayan bizlerin, unutamayacağı tek şey sevgi ve saygı olmalı. Gördüğüm kadarıyla bu değerler de yitirilmek üzere. Bir Türk vatandaşı olarak da bu beni inanılmaz derecede üzüyor.
Taşıtlarda gözlemlediğim olaylardan biri de gençlerimizin duyarsızlığıyla ilgili. Yaşlılar, hamileler ve çocuklu kişilere yer verilmiyor. Uyuyor pozisyondalar herzaman. Birkere uyardım bir genci..
--Çocuğum sen gençsin. Bak yaşlı bey ayakta zor duruyor yerini versene. Bana ne dedi biliyor musunuz?
--Ben de yorgunum ayakta gidemem.
Ne diyeyim sana dedim içimden. Büyüklere saygı herzaman çocuklukta, anne ve babanın verdiği terbiyeyle başlar. Alamamışsın çocuğum, alamamışsın birşey işte. Belki ailen de senin gibi. Derler ya '' üzüm üzüme baka baka kararır ''
Tabii aile de görülenler çocuğun, büyüdükçe kişiliğini oluşturur. Sevgisiz büyüyen bir çocuk ne verebilir topluma? Onları vatanımıza kazandırıp hayırlı bir evlat olmasını sağlamak ise yine ebeveynlere düşüyor. Bir de şu yönden bakmak gerek. Türk toplumununda hâlâ okuması yazması olmayan insanlarımız var. Cehaletle yoğurulan kişilerin, çocuklarından ne bekleyebiliriz? Ya kaçıp büyük şehirlere geliyorlar ya da kötülükleri, kendilerine mesken ediniyorlar.
Adettendir,seven vurulur
Sevilenindir gurur
Sevgi dolu dizgin
Sevgi içten
Sevgi savunmasız
