Unutamam Ğüneşim. Şiiri - Ali Rıza Saygan

Güneşe bakılır mı? Baktım gözüm kamaştı.
Tan yerinden doğunca, karanlık uzaklaştı,
Beni sensiz ve sessiz, beni bensiz bırakma,
Güneş’im batma sakın, ufuklar kızıllaştı.

Gök kubbem de yanarak, ateşinle yak beni,
Cazibene kapıldım, terk etme seyyareni,
Od’unla yanıyorum, ateşim sönmeyecek,
Kıyametler kopsa da, asla unutmam seni.

Ay girme! Güneş’imle, dünyamın arasına,
Yüreğim dayanamaz, güneş tutulmasına,
Kâbusum olma benim, rüyalarıma girme,
Lokman deva bulamaz, kalbimin yarasına.

Dünyamı aydınlatan, güneşim tektir benim,
Bir tek senin ateşin, yaksın naçiz bedenim,
Benim bir tek yerim var, o yer yanındır senin,
Yak beni. Duman, duman, katına yükseleyim.

Aydınlatmazsan eğer, dünyam cehennem bana,
Üşüdüm ısıt beni, ihtiyacım var sana,
Güneşim bas bağrına, aç artık gül sîneni,
Başımı yastı diye, suna’na yaslasana.

Mevsimlerden sonbahar, paletimde fon sarı,
Yaprağı sararmıştı, hatırla dev çınar’ı.
Kovuğuna sığındık, birlikte sarmaş dolaş,
Unutamam, güneşim, seni ve son baharı.

Arz ederim.
Yazan: Ali Rıza Saygan.
Şiir No: 89