şairlik insan ruhunda olan bir şeydir
Çocukça bir gülüşün içinde, öğrendim sevmeyi
Kelebekler peşinden koşarken yorulmamacasına
Ve bir ağaçta sallanırken salıncaktan
Akarken yağmur damlası gibi kara bulutlarından
Gördüm karanlıklar içindeki güneşin gülen gözlerini
Ve dokundum uçsuz ovaların ardındaki Anka Kuşuna
Duydum sessizliğin o duyulmayan gülüşünü
Bir karanlık geliyor yokluğunun ardından
Ne zaman güneş batsa bu son gecem diyorum
Vazgeç yalan dünyanın köhne saltanatından
Yetişir bunca keder, bunca elem diyorum
Her şey sağır içimde ne şiir ne musiki
Devamını Oku
Ne zaman güneş batsa bu son gecem diyorum
Vazgeç yalan dünyanın köhne saltanatından
Yetişir bunca keder, bunca elem diyorum
Her şey sağır içimde ne şiir ne musiki