Unutamadım

Kızıl saçlarını geriye atışını unutamadım,
Unutamadım, kollarının boynuma dolanışını.
“Seviyorum” deyişini unutamadım,
Unutamadım, her sabah gülümseyerek uyanışını.
Şimdi uzak diyarlarda bir hayalsin,
Gittin ve bir daha geriye dönmedin.
Boynu bükük kaldı umutların,
Ve, hiç bir anlamı yok artık uykuların.
Kim bilir kaç gece, gözlerim pencerede,
Gelirsin diye bekledim.
Ve sen, belki de beni hiç düşünmedin.
Unutamadım aynaya bakışını,
Unutamadım, sabah geç kalıp,
Apar topar hazırlanışını.
Unutamadım,
Bir gün batımında ellerimi tutuşunu,
Ve unutamadım, bir gece,
Hiç ummadığım bir anda,
O adamın oluşunu.
Şimdi üstünden yıllar geçti,
Nereden geldi aklına diyeceksin.
Aklımdan hiç çıkmadığını,
Sen nereden bileceksin.

Unutamadım “sevgilim” deyişini,
Unutamadım gözlerindeki seli,
Unutamadım sevdiğin kırmızı gülleri,
Ve unutamadım,
Her gece yatmadan okuduğun o şiiri.
Şimdi ne günlerim geçiyor sensiz,
Ne de gecelerim içkisiz.
Son kadehin, son yudumuna kadar,
Bir benim çaresiz.
Bütün şarkılar mı seni anlatıyor?
Yoksa ben mi seni düşünüyorum sebepsiz?
Artık tenin başka tende,
Bende unutulmaz bir anısın sadece.
Söyle, yaktığın bu ateşi nasıl söndüreceksin?
Sen çok kolay unuttun ya beni,
Unutamadım diye ağlamayı,
Sen nereden bileceksin.