Unutamadım Şiiri - Süleyman Kılıç

unutamadım çocukluğumu
düşer gibi ayakta durmaya çalıştığımı
çamurdan araba ,telden kamyon
bir de onlara lastik ayakkabından tekerlek
yapmayı
taştan bilye söğüt dalından at yapmayı
........bayramı beklemek bayramdan daha tatlı olduğunu
kırlangıç yuvası iki odalı yuvamızı
kışın akıtan tavandan leğene düşen tıptıpları unutamadım
ağabeyimin arkasından ısrarla yoldaşlık yapma
oyununa eşlik etme isteğini
genellikle başarısızlıkla sonuçlandığını unutamadım
.......
çuvalda su kanalında akıp gitmeyi
köyümüzün misafir leyleği ve yuvasını unutmak mümkün mü
arılarla muhabbet etmenin ne olduğunu bana sorun
kovanla hemhal olmayı unutamadım
.......
bağ bozumu sonra okulca bağda üzüm taneleri aramak
ve o küçük şeyle mutlu olmayı
birkaç ineğimiz,küçük kedimiz ve bazı bazı ördeklerimiz
ha bir de çelimsiz eşeğimizi unutmak mümkün mü
evimizin neşe kaynağıydı bunlar
hele sarı ineğin hastalığı
sabaha kadar başında duruşumuzu,
üzüntümü gözyaşlarımla
kayıp giden hayallerimi unutamadım
...
annemin, bir isteğim karşısında Allah kerim deyişi
ve bir şekilde çözüm üretmesi
babamın ciddi duruşu duygularını içine hapsetmesini
bir baba olma gereğini böyle algılayışını
......
ve Kantar Köyünü unutamıyorum
kırlangıç yuvamızdaki mutlu ve sıcak ailemi
ikiyüzlülükten uzak çocuk gibi çocukluk arkadaşlarımı
unutamadım unutamam

Süleyman kılıç