Unutamadım Şiiri - Ahmet Suyadal

Kurumuş bir yapraktı sensizlik içimde solan
Bir sonbahar günü savrulup gitti yüreğim
Çırpındım direndim rüzgâra baş edemedim
Bir başak misali büküldü boynum eğildim
Solmuş bir resimdi yalnızlık içimde kanayan
Eski kırık dökük bir tuvale hayalini çizdim
Boyadım bir, bir yıldızları mavileri gizledim
Güldüm sana bakarken ağladığımı hissettirmedim
Durmuş bir saatti zaman içimde çınlayan
Bitmeyen gecelerde gündüzleri bekledim
Umutsuz yarınlarda hep mutluluk düşledim
Her çırpınışımda acılara yenisini ekledim
Bitmiş bir masaldı ölüm içimde yaşayan
Sen yokken yanımda öldüm, öldüm dirildim
Yıkmazdı beni fırtınalar esarete yenildim
Ölüm zordu ama yaşamak kolay bilirdim
Sessiz bir fırtınaydı sözlerin içimde kopan
Sen konuştun sen anlattın ben sustum dinledim
Kan kustum her nefeste senden vazgeçmedim
İnanmadın belki ama ben başkasını sevmedim
Yeşil bir ırmaktı gözlerin içimde akıp duran
Akıp giderken gençliğim dur gitme diyemedim
Hep acılar kederler yazılmış alnıma silemedim
Yaşamak ağır geldi ölmek isteyip de ölemedim
Sönmüş bir volkandı hasretin içimde yanan
Ne zaman seni düşlesem ateşlerde yandım
Düştüğüm dar karanlık kuyudan çıkamadım
Zor olsa da seninle ölmek sensiz yaşayamadım
Hoyrat bir denizdi saçların içimde dalgalanan
Her an her saniye sensizliği öptüm kokladım
Kaç kere ölmek istedim kahretsin yapamadım
Ne aşklar sevdalar gördüm böylesini yaşamadım
Soğuk bir kıştı ellerin içimde donup kalan
Üşüttü yüreğin kalbimi yokluğuna alışamadım
Sana koştum her adımda uzağında kalamadım
Sürüklendim oradan oraya sensizliği taşıyamadım
Öksüz bir çocuktu özlemin içimde ağlayan
Oyunlar oynadım ağlayarak dizlerimi kanattım
Ben her gece içimde yalnız, yalnız seni yaşattım
Gözlerin hala aklımda ben seni bir tek seni unutamadım…