Unutamadığım. Şiiri - Sedat Kocabey

Sen unutmadığım,unutamadığım ve unutmaya kıyamadığımsın.
Sen bendeki yangınların volkanı,gözlerimdeki yaşım,
yokluğunda bağrıma bastığım taşım ve yüreğimde dindiremediğim
sızımsın.
Sen uykusuz gecelerde çektiğim sancılarım
Sen damarlarımda dolaşan kanımsın ve kahretsin ki
sen beni hayata bağlayan yarımsın.
Sensizliktir beni bir uçurumun kenarına getiren ve yine
sensin bundan vazgeçiren.Sen ciğerlerime derin derin
çektiğim nefes,sen ne bir alışkanlıksın nede bir heves.
Kaç kere yemin ettim adını söylememeye;
Kaç kere söz verdim yollarında beklememeye.
Ne gönlüme söz geçiyor nede lal olası şu dilime.
Onca çabama, onca uğraşıma rağmen seni bir türlü atamadım
damarlarımdan, aklımdan ve en önemlisi yüreğimden.
Çektiğim bunca sancı boşuna,bunca yürekten yanış,
geleceksin diye aldanış boşuna.
Sensin ellerimde solmuş resimlerini atamadığım,
binlerce kez okuduğum mektuplarını yakamadığım sensin
Biliyorum boşa bu bekleyişim ve inadına dönmeyişin.
Geçer sanıyordum yüreğimdeki sancılar zamanla ve zamanla
kapanır sanıyordum başımı yastığa koyduğumda gözlerim.
Ama nafile bu kendimi kandırış bu kendimi çocukça oyalayış.
Kıyamıyorum ellerinle yeşerttiğin çiçekleri yolmaya.
Kıyamıyorum kendimi değil de seni gözden çıkartmaya.
Nedir? Nedendir? Bilmiyorum bu bekleyiş ve nedendir yüreğimdeki
amansız ve dindiremediğim özleyiş.
Bir bilebilsem döneceğini ve bir bilebilsem yüreğimdeki yangınları söndüreceğini.
İşte o zaman;
Ne geçen zamana acırım nede çektiğim ve hiç dinmeyeceğini sandığım
bunca kahrolası yürek sancısına.Belki bir umut benimki.
Belki unutulduğumu kabullenemeyiş
Sensiz geçen zamana,yokluğuna ve dönmeyişine rağmen,her şeye rağmen;
Seni unutmadım;
Seni unutamadım,
Seni unutmaya da kıyamadım