Bundan çeyrek asır yıl önce esmeray diye yüzünü görmediğim acıklı bir kadın sesi unutma beni.. unutama beni demiş.
İnceliği düşündükçe daha bi garip oluyorum. Sadece Unutma deseymiş, konu bitermiş o an.. O sakin ses tonunun altına bu emrivaki sözleri öyle bir sıkıştırmış ki, hiç farketmemiş severek dinlemişiz..
Aslında daha çok becerememe üzerinde durmuş esmeray.. Bi beddua gibi.. Unutabilme yetisine sahip olamama gibi.. Unutama! Yürüme değil mesela, Yürüyeme! Bunu ordan alma gibi değil, Alama inşallah der gibi.. evet bu tam olarak bi beddua.
Unutama beni diye oluşan bencillikten bahsetmiyorum bile. İnsan haklarına yapılan bu tecavüz yenilir cinsten değil.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta