Unutama Şiiri - Ahmet Coşkun

Unutama

Sevdin mı demiyorum hatıralar incinir
Gel yaralarımızı deşip dokunmayalım
Aya mehtaba yattık terli toprak gücenir
Rüzgardı esti geçti artık yakınmayalım

Belki bir zaman olur unutulur içimde
Avutsamda kendimi içte kaynayıp durur
Kâr etmedi efkara sabah akşam içsemde
Sıralandı okların hep on ikiden vurur

Dağa taşa söz geçer ah şu gönül dinlemez
Sol yanımda sızılar dağlarım dumanlanır
Uykularda kabusum gizlim ağlar inlemez
Agır bir hasret çöker hikayemız canlanır

Resmini kaldırsamda izlerini silsemde
Hayalin dolaşıyor nefesin hep ensemde
Ağlayan hallerime zaman zaman gülsemde
Kırk pencere açsamda kokun çıkmaz içimde

Yelken açamıyorum sevda rüzgarlarına
Kırk kapı kırk kilit var açıp geçemiyorum
Kanatlanamıyorum uçup kaf dağlarına
Örümcek ağındayım sanki kaçamıyorum

Coşkûnî