Unutacaksın Şiiri - Kadir Serdar Zengin

Unutacaksın, biliyorum
Her zamanki gibi ellerin
Ait olacak soğuk gecelerde
Bir başka saçın tellerine

Öyle umarsızca yaşamadın mı zaten
Her gözünü açtığında başka hangi kadındın
Şimdi gördüğün resim değil miydi halen
Gökyüzümü unuttuğunda, sen hala baş ucundaydın

Ne kadar emindi gözlerinin akisi
Yansıdığında, sanki ilk aşkın gecesi
Ne buldun da vazgeçtin halbuki, sorgusuzca
Terlemedi avuç içlerin ilk defa, huzursuzca
Yoksa çirkinliğin miydi bu gece, hissettirmeden
Seni bana getiren, başka bir sefil ilişkiden
Ne düşündün ki, güneşim derken her defasında
Bana sığınmak mıydı amacın, ıslatılmış ağzınla
Ben de mi gördün, kırılmış bir ayna gibi
Parçalayıp önce, sonra sevmek çirkinliğini
Paramparça, kırık dökük, her defasında ben
Bir başka kovadan dökülen bir sel gibi
Aidiyeti yıktığım yuvanın, küçük bir karıncayaydı
Bir canlıyı öldürürken, ıslatamadım bile ayağını
Sanki sana aşk dediğim ne varsa, kastı onun hayatınaydı
Ölümün, güzelliğinden anladığı,onun da hayatıydı
Akıp giden bedenimle, gördüm hayatın kime güldüğünü
Solup giden karıncaya değil de, onun öldüğünü
Bile bilmeden gülen, mavi gözlü kadınaydı

Ama özledim seni unutamazdım ki o gülüşünü
Ağladım her gece, seviçten söyledim hüznünü
Sen hiç bilmedin,nereden bileceksin düşündüğümü
Başka bir gecede terlerken, en sevdiğim düşümü
Seni öldüremeden batan bir geminin, kaptanı gibiyim
Okyanusun dibinde, aklımda hala sen, çürümeyi bekleyen