zifiri bencilliğin kahpe oyununda
kınından ayrılan kılıçlar
kanımıza zehir karıştırdılar ya
işte o zaman başlamıştı ayrılık
adımlarken yıllarımızın gömüldüğü sokakları
ve bakıp izlere oyalanırken
gördüm ki yokluğunun saltanatı sürüyordu
ve yalnızlık konuşurken benimle
anladım ki gökyüzü azar azar ölüyordu
hayat ıslak bir sabun gibi kayarken avuçlarımdan
pişmanlık boynumda bir kördüğüm
ipliğin pembesi bile
hafifletmiyordu düğümün acısını
Sonra,
kır çiçeklerini avuçlayıp
rüzgara vursam benliğimi dedim
hadi durma unut dedim
unut!
unut!
unutabilirsen…
……..
ama olamadı…
Kayıt Tarihi : 7.7.2005 04:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kolay olmayacak elbet üzüleceğim
Mutlaka bir iz bırakacak
Belki de çocuk gibi sana küseceğim
Seneler sonra utanarak
Dokunup birer birer sevdiğin eşyalara
Hatta belki ağlayacağım
Acı çektiğim doğru ama sen bana bakma
Ne olursa olsun seni unutacağım
Seni sevdiğimi unut, sevişmelerimiz yalan
Unut beni de her yalan gibi unut
O sevgiler ki yoktular, onlar ümitlerimizdi
Ne ümitler yaşlandı gel zaman git zaman
Ayrıldığımızı unut, yalnızlıklar zaten yalan
Unut beni de her yalan gibi unut
pişmanlık boynumda bir kördüğüm
ipliğin pembesi bile
hafifletmiyordu düğümün acısını ..Sn Dilek hanım çok güzel bir şiir yürekten sevgi kokuyor...tebrikler..atıl kesmen
TÜM YORUMLAR (2)