Unut-Ma Şiiri - Bülent Kiraz

İsterim ki
Yüreğimi yüreğine dayayıp
Yanmadan
Geç kalmadan
Aşkın
Ve umudun
Gözleri olayım.
Sonlu gücümle
Sonsuz düşünüşler içinde…

Ey Ülke!
Yüreğinde korkuları
Ölümcül vahilerle yenen ülke!
Sattın türküsünü
Sonbahar yağmurlarının.

Yorgun şimdi
Göç yollarından
Dönen turnalar.
Yakılan köyler kadar
Öksüz ve yetimdir pusulası
Esrik bir yaşam
Doğuya sürgün bir coğrafya.
Gözleri ateşler ülkesinde.

Ey insan!
Otur ateşler atlasında
Otur ve öykün ilk-el atalarına.
Kısır devinimler
Çoklu yılkılar içinde

Kan dolu
Yağmurların gözleri.
Coğrafyası kayıp yüreklere
Barut doldurmaktalar tanrılar
Çocuklar üstünde
Keskin kokusu korkunun.
Çocuklar üstünde
Şeffaf oyunları kötülüğün.

Ey tanrı!
Tükendi sözler
Kutsal savaşlar uğruna
Şimdi hangi Mesih
Şimdi hangi âlim dermandır buna.
Hangi cümleleri
Hangi yazılara nasıl döker tarih,
Sözler saklı
Ve kötücül
Kâhinlerin emrinde.

Ey tarih!
Kötü bir yalancısın sen
Doğruları yanlış yapan
Kötü bir niyet.

Yaşamın gizi
Yıkılmışlığın karşıtıdır
Ve kuruttun yüreğimizi
Yakılan köylerin gözleri kadar.

Tözü toza katan tarih!
Kara bir listedir şimdi taşıdığın
Yüzyılların kan ve barut kokusu.

Yüreğini yüreklere dayayıp
Yanmadan
Geç kalmadan
Aşkın
Ve umudun
Gözleri olmak isteyen şair!
Unut bunları,
Unut ya da yanarak aydınlat
Kendi tarihini.
Ve kaybol bir kitabın dipnotunda

Kasım 1999- Antalya