Unut kalbim Şiiri - Hatice Nayır

Kalbim, unut bu şiiri
Bir aşk başlamadan bitiyor, görmüyorsun
Ellerinde bir ölüm sessizliği
Unut kalbim, unut
İnan, boşuna kürek çekiyorsun

Deniz, bu ne çok mavi, ne çok pırıltı
Nasıl bir güneş bu, hangi gün batımları
Gelen yok, bak işte, gidiyor herkes
Kalbim, unut
Yine aşk acılarınla geziyorsun

Ay nasıl da karanlık, nasıl da içim acıyor
Buralar yokluğunla daha hüzünlü
Biliyorsun, doğru bir aşk hiç olmayacak
Kalbim, sen yine de unut
Yalnızlığına boşuna yalvarıyorsun

Yandı yanacak bir ışık vardı ötelerde
Şimdi ayrı dünyalara yol alma vakti miydi
Sessizliklerde yine aşkı mı saklıyorsun
Kalbim, sen yine de unut bu şiiri
O seni çoktan unuttu.
Bilmiyorsun.