Gurur dikeniyle zehirli çiçek……
Seni aşkımın ağırlığınca özlerken ben, sen nerelerdeydin…
Kalan son gücümü kullanarak yazıyorum bu dizeleri işte….Sana,birini bile beğendiremediğim hayatın tüm renklerini sunmuşken bu aşkta, sen,tek bir rengi bile çok gördün bana. Gözlerinin rengini….
Masum sevgimi ucuz gururlarınla yıktın hep..ucuz ihanetlerinle..Söyle? ? .Yoksa artık sen de herkes gibi misin ya da ben herhangi biri mi oldum senin için? Öyle ise şimdi çıldırmanın tam zamanı. Aşkı beş geçe geç kalmışız sevmelere demek..
Hani pek övünürdün ya sevginle, unutma o sevginin, o çok övündüğün sevginin ‘’aslı’’ bende! ..Yine de teşekkür ediyorum sana bana aşkın yanında pek çok şeyi de öğrettiğin için’’Yok saymayı’’ mesela...Bir dilin kaybolan sözcükleri gibi yitirdim ben seni bu sevdada günbegün.
Yenemedin o kahrolası gururunu bir defacık bile olsa.Onca zaman ne aradın ne sordun sevgili.Oysa ki ben aşkın için, en kuytu sokaklara bile dalabilecekken, senin için…
Şimdi aklım omuzlarımdan kayıp gidiyor.Ben ise sana çığlık çığlığa, avazım çıktığı kadar SUsuyorum.Bak yine gönül zili çalıyor..Şöyle ortaya aşk üzeri bir kara sevda.. Ahhh!
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
